جعفر صادق امیری در این‌باره به همشهری گفت: بررسی‌ها نشان می‌دهد برنامه‌ریزی‌های آبی و احداث سدها در بالادست گرچه روی این زیست‌بوم اثر داشته اما همه مشکلات موجود این دریاچه را نمی‌توان ناشی از مدیریت آب استان دانست؛ چرا که میزان تبخیر این دریاچه سالانه 6/4 میلیارد مترمکعب است در حالی که ظرفیت آبی مجموعه رودخانه‌هایی که مدیریت آبی روی آنها اعمال شده حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون مترمکعب است که بخشی از آنها در آذربایجان‌شرقی قرار دارد.
وی افزود: برخلاف آنچه گفته می‌شود مدیریت آب مانع از ورود حقابه به دریاچه شده است؛ اغلب طرح‌های آبی به ویژه سدهای بالادست برای توسعه اراضی کشاورزی ارومیه به اجرا درآمده در نتیجه زها‌ب آنها به دریاچه بازمی‌گردد؛ بنابراین نمی‌توان با قاطعیت اعلام کرد که رعایت نشدن حقابه زیست‌محیطی وضعیت ناگوار فعلی این دریاچه را رقم زده است.
امیری با نسبت دادن وضعیت بحرانی دریاچه به تغییرات آب و هوایی و کاهش بارندگی، یادآورشد: پیشینه این دریاچه نشان می‌دهد در گذشته ارومیه وضعیتی مشابه امروز را پشت سر گذاشته است؛ برای مثال حدود ۵۰ سال قبل در یک برهه از زمان وضعیت این دریاچه حتی بدتر از وضعیت فعلی بوده به‌طوری که با ارابه بین جزایر آبی رفت‌وآمد می‌کردند.
بنابراین، این گفته که ظرف ۷ سال آینده ارومیه خشک می‌شود، پیش‌بینی نادرستی است.
شایان ذکر است، میزان ورودی آب به دریاچه ارومیه پیش از اعمال مدیریت روی منابع آبی ورودخانه‌های استان در سال‌های پرآبی بالغ بر ۶ میلیارد متر مکعب بود که به همین میزان تبخیر می‌شد.
اما درحال حاضر با آنکه مقدار آب ورودی به این دریاچه ۱.۵ میلیارد متر مکعب است میزان تبخیر بیش از ۷ میلیارد متر مکعب برآورد می‌شود، در نتیجه شوری آب به ۳۳۰ گرم در لیتر رسیده است.
این غلظت نمک بیش از هر چیز امنیت پرندگان کوچنده به این زیست‌بوم را به مخاطره انداخته به‌طوری که بسیاری از پرندگان به‌دلیل گیرافتادن در رسوب نمک تلف شدند.
دریاچه ارومیه که از آن به‌عنوان یکی از دالان‌های بین‌المللی پرندگان مهاجر یاد می‌شود و تا چندی پیش میزبان صدها هزار فلامینگو و هزاران پرنده مهاجر دیگر بود، بحران بی‌نظیری را پشت سر می‌گذارد؛ بحرانی که ادامه آن ممکن است به خشک شدن این دریاچه منجر شود.
